Mariska

Vandaag sta ik op met een beetje hoofdpijn, helaas kan ik niet blijven liggen want ik heb een EHBO-dienst. na een paar koppen koffie gaat het gelukkig beter. Ik ga op pad en kom bij mijn dienst aan. Ik wordt gebeld mijn collega is later, officieel mag dat niet want volgens de veldnorm evenementenzorg moet je altijd met twee personen zijn. Het is niet anders. 

Ik start de post op, Lampen aan, apparatuur aan, fris laken op de behandeltafel, vlag buiten zetten, administratie doen, rapportage van de dienst ervoor lezen, aanrijroute van de ambulance bepalen, inloggen op de portofoon, ook de beveiliging komt binnen met deze mannen werk ik wekelijks wel een keer samen dus er wordt even een knuffel gegeven en dan is het maar weer tijd voor koffie. We kletsen even bij en spreken af wanneer ze ons direct mee willen naar een beveiligingsmelding. Ze gaan op pad voor hun eerste rondje over het evenemententerrein. 

Ik app mijn collega waar ze blijft en krijg terug dat ze er met twintig minuten is. Terwijl ik het appje binnenkrijg komt er een slachtoffer binnen, Helemaal overstuur met de vraag kan ik alsjeblieft wat hulp krijgen? Ik gooi mijn telefoon op het bureau en vraag wat ik voor de jonge dame kan doen en zie tegelijk dat haar broek vanaf de knie onder het bloed zit. 

Ik vraag haar om op de behandeltafel plaats te nemen en lekker achterover te leunen, dit doet ze, Ik trek een kruk op wieltjes dichterbij en vraag naar haar naam, ze heet Mariska zegt ze. ik zeg vrolijk "Hoi ik ben Laura, Wat is er gebeurd? Ze snikt het uit "ik ben gevallen op een stukje glas"ik vraag haar waar het gebeurd is en druk daarna de spreeksleutel van de portofoon in. "Laura voor de beveiliging? Zouden jullie op de locatie A naast tent C even willen kijken? Ik heb hier een slachtoffer wat gevallen is en op een stuk glas terecht is gekomen over"Al snel hoor ik de stem van Frans, "We gaan polshoogte nemen Laura, Dank je wel voor je melding, Heb je daar nog assistentie nodig over?" Ik geef aan dat ik eerst even moet kijken maar dat ik ze anders iets laat weten.  

Ondertussen heb ik handschoenen aan gedaan en vraag of ik naar Mariska der been mag kijken en ze zegt dat het goed is. Ik vraag haar of ze haar broek naar beneden wil doen of dat ik de broekspijp kapot moet knippen? Ze wil dat ik haar broekspijp kapot knip aangezien ze een strakke jeans aanheeft heb ik geen keuze. Ik knip haar broek kapot en zie een flink bloedende wond op haar knie. Het bloed flink en ik vraag haar of ze medicatie gebruikt en ze geeft aan bloedverdunners te gebruiken. Ik sla dat even op in mijn geheugen. Met flink wat gazen maak ik de wond duidelijk zichtbaar en maak het wondje schoon. Steristrips en een drukverband erop en aangezien het een diepe wond is en ze bloedverdunners gebruikt bel ik met de huisarts voor overleg.

Mariska mag gelijk door naar haar huisarts die de wond gaat hechten! Ze is dankbaar en vraagt me wat ze me moet betalen. Ik glimlach en zeg niets, We worden betaald door de organisatie van het evenement. Ze vertrekt en ik maak de behandeltafel schoon, Het laken zit onder het bloed, Die gooi ik in de was maak de behandeltafel schoon en leg een fris laken op de tafel. In de middag komt Mariska terug met voor mijn Collega en mijzelf een doosje bonbons! We geven aan dat het niet had gehoeven maar we het wel heel lief vinden en er van gaan genieten! Dankjewel Mariska.